Saturday, October 10, 2009

“ အႏိွဳင္းမဟိ…”

ကိုးလလြယ္ ဆယ္လမီြးပနာ
ရင္မွာၿဖိဳက္တည္လာခေရ
ေမတၱာအဟုန္ နန္႔
သီြးကိုေတာင္ နို႔ရည္ေၿပာင္းစီခေရ…။

သားေခ်သမီးေခ် မီြးဖြားလာၿပန္ေက
ကိုယ္ပိုင္ ဘ၀တနားေခ်ေဖ်ာက္ယင္း
ေအသူရို႕ေခ် တိအတြက္ အစာအဟာရကိုပင္ ငဲ႔ပနာ
ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာ ရတနာအလား
ၿပဳစုခေရ ေက်းဇူးရွင္…။

အီးၿမရီၾကည္ တစ္ေပါက္စီက
စီးဆင္းနိန္ေရ အမိေမတၱာ
ယင္းသည္ငွာကို
တုႏႈိင္းစရာ မဟိအမွန္…။

ကဗ်ာနန္႔ တိုင္း
စာဖြဲ႕ႏႈိင္းလည္း
အမိေက်းဇူး ဂုဏ္အင္ထူးကို
ပီၿပင္မႈတိက မၿပည္႔စံုနိုင္…။

လူ႔ေလာကေဘာင္ ၀င္ဆန္႔နိုင္ေအာင္
ပညာရပ္တိကို ေလ႔လာဖို႔
လမ္းညၽႊန္ၿပရင္း ဆံုးမၾသ၀ါလည္းပီးခယင္႔…။

အနားေခ်သတ္ ေဘာင္ေခ်ကြပ္ပနာ
ေအသားေအသမီး ၾကီးပြားပါစီေၾကာင္္္္း
နိန္ရာအားလံုးမွာ အၿဖည္႔ခံတရားသည္ပင္
အမိလက္ကိုင္တရား…။

မိသားစုဆိုေရ ဘ၀ေခ်ကို
မြန္းမံၿပဳစု ထိန္းသိမ္းမႈတိနန္႕
အမိအလွဆင္နိုင္ခေရ…။

အရြယ္ဇာတာ က်လာခ်ိန္မွာ
ရင္႔အိုမ်က္ႏွာ ကိုင္းခႏၶာေနာင္႔
၀ီးနိန္ကင္းကြာ ယင္းသူငါနန္႔
အပါးဟိေရေအသူေခ်ရို႕ မခြဲၿခားဘဲ
လြမ္းၿခင္းဂုဏ္အင္ ၊ ခ်စ္ယင္းေနာင္႔ပင္
အႏိႈင္းမဟိ အမိေမတၱာ…။


SATOE 31072009

No comments: